نقش خزر در شكل دهي اكولوژيك منطقه

خزر به عنوان بزرگترين درياچه دنيا حقيقتا شايسته آن است كه نام درياي مازندران بر خود داشته باشد، زيرا به هيچ وجه با مفهوم جغرافيايي درياچه از نظر وسعت قابل مقايسه نيست بطوريكه به تنهايي نزديك به 40 درصد مجموع مساحت درياچه هاي دنيا را شامل مي گردد و از سوپريور دومين درياچه دنيا پنج برابر بزرگتر است و نيز از مجموع خليج فارس و درياي عمان وسعت بيشتري دارد.
اين دريا از نظر تاريخي به طور كلي دو كاركرد بسيار مهم داشته است. در كاركرد اول به عنوان يك وسيله ارتباطي و يك شبكه عظيم حمل و نقل كه سرزمينهاي و مناطق مختلف را به هم مرتبط ساخته و وسيله اي مناسب و در دسترس جهت تماس و مراوده ميان جوامع گوناگون فراهم آورده و در كاركرد ديگر دريا به عنوان يك ذخيره عظيم منابع مورد نياز بشر ، ذخاير تقريبا پايان ناپذير و تجديد شونده ماهي و غذاهاي دريايي و منابع دست نخورده ثروتهاي معدني مطرح بوده است.

بیابانهای استان قزوین از جنبه ژئومرفولوژی

اشكال ژئومرفولوژی خاص بيابان در استان قزوين به شرح زیر شناسایی شده اند

-1 بدلند

اين رخساره فرسايشي خاص بيابان نزديك به 594 كيلومتر مربع یعنی 8/3 درصد از مساحت كل استان را تشكيل مي‌دهد.گسترش جغرافيايي اين رخساره در شمال، جنوب و جنوب غرب استان قزوين است

2-‌ بسترهاي طغياني در مسير شبكه آبراهه‌ها

بستر طغياني به سطحي گفته مي‌شود كه طي سيلاب و طغيان رودخانه توسط آب پوشيده مي‌شود. غالبا به اين محدوده دشت سيلابي نيز اطلاق مي‌گردد مساحت این رخساره در استان به 1380 کیلومتر مربع می رسد

پس از بررسي و تبيين شاخص هاي بيابان از جنبه ژئومورفولوژی، با استفاده از نقشه هاي توپوگرافي سازمان جغرافيائي نيروهاي مسلح و نقشه هاي زمين شناسي سازمان زمين شناسي كشور به مقياس 1:250000 و همچنين تصاوير ماهواره اي موجود و تلفيق سه جانبه آنها در هر يك از استانهاي مورد عمل نسبت به شناسايي و تفكيك اين پديده ها اقدام شد به اين ترتيب كه ابتدا با استفاده از تعاريف موجود در خصوص دشت سرها ـ اراضي كويري و پلايا و واحدهاي كوهستاني، مرز واحد كوهستان و دشت بر روي نقشه هاي توپوگرافي در محل برخورد اين دو واحد پيکرشناسي زمين ترسيم گرديد. در همين رابطه مرز دشت سرهاي لخت و فرسايشي (گلاسي ها) مشخص و با علائم ويژه انواع عوارض قابل تشخيص كه معرف قلمرو بيابان از غير آن بودند، در هر يك از استانها تعيين شدند .سپس بر اساس اطلاعات موجود در نقشه هاي زمين شناسي،  اطلاعات ژئومرفولوژی خاص بيابان از قبيل سازندهاي سست در برابر هوازدگي (مارنها، شيل، مادستونها و ...) مرز آبرفت با ليتولوژيها ، بدلندها ، تپه هاي شني ، مسيرهاي طغياني شبكه آبها ( فصلي و سيلابي ) نبكاها ، كويرها ، زمينهاي نمكي ، پادگانه هاي آبرفتي ، انواع دشتهاي دامنه اي دوران چهارم  ( Qt3,Qt2 ,Qt1 ) در ارتباط با گسلها و شكستگي ها ترسيم و مشخص شدند .

توسعه پايدار يا Sustainable Development در حقيقت ايجاد تعادل ميان توسعه و محيط زيست است.